یک سوال از تاریخ اسلام

یک سوال از تاریخ

اگر مولا  ولی می شد , چه  می شد 

                                                    خلیفه گر علی می شود , چه می شد

ولی  خاتم  دوباره  بی  نگین   شد 

                                                         عدالت   با علی   خانه   نشین    شد 

خلیفه  فاعذه  ماتم   شد   آن    روز

                                                         .نصیب  سهم  شیعه  غم شد آن  روز

سران    توطعه   با  هم     نشستند 

                                                               دل   و   پهلو ی   و  سر  را شکستند   

دوباره   بودند  و آتش   برافروخت  

                                                            دل  بیت النبی   در شعله اش سوخت

هزاران  دست بیعت گر  کجا رفت 

                                                     وفا  با  آل    پیغمبر    کجا    رفت

اگر  پیمان  مردم   با  علی    بود 

                                                            اگر    پیوند    با   آل   علی    بود

نه  فرمان  نبی   از  یاد می رفت  

                                                                 نه  رنج و زحمتش  بر باد می  رفت

نه بر  زمین  می ماند قرآن 

    نه  قدرت  تکیه می کرد جای  قرآن 

نه  حق  بر  یاوری   مظلوم  می ماند 

 نه  اوقاف  علی   محروم   می ماند

 نه  زهرا  کشته   می شد  در  جوانی  

نه  خسته  می شد  از این  زندگانی

نه  تیغ  کینه  در دست   جنون   بود

   نه محراب  علی , رنگین  به خون 

 نه خون دل  نصیب   مجتبی  بود

                                                              نه    پرپر لاله ها   در کربلا   بود

نه زینب بذر غم می کاشت در  

                                                               نه  می زد  سر غم بر چوب محمل 

در  این  امان  نه  ابزا ر جان  بود

                                                                  نه  ویرانه   چونین  بی  سایبان بود

غدیر خم  اگر  سایه  فکن   بود

                                                                   ولایت   اهرمی  دشمن  شکن   بود

صفوف ما جدا  از  هم نمی شد

                                                                         شکوه   وعظت  ما  کم   نمی شد

نه صدها با می خوردیم هر روز 

                           ‌        ‌‌‌‌‌                                   نه جام زهر می خوردیم هر   روز

کنون  ماییم و درد  داغ   داری   

                                                                 کنون  ماییم  و اشک  و سوگواری

هنوز اشک وعزا پیوسته جاریست  

                                                           زبان   و  چشمان  آیینه    کاریست

 . 

* **  *