اشعار[ یا رسول اله(ص) ]

یا رسول الله- اشعار-

یا رسول الله چه کردنند اشقیان/

با حسینت در زمین  کربلا

شرم  دارم  تا  بگویم  شرح   آن /

قاصر از  جانا زبان از بیان

نور  چشمان  تو با  چشمان تر /

 در یم خون چو ماهی غوطه ور

***

از جفای مردم نادان پست/

 تارک دندان فرزندت شکست

قامت رعنای او شد مثل جین /

تا نمودن فرق اکبر را دونیم

سوی او از دیده خون بارید ورفت /

هم چو بید از غصه می لرزید ورفت

***

تا سر اکبر به دامانش گرفت /

آتشی بر هستی وجانش گرفت

بوسه زد بر کام عطشان پسر /

رو به سوی آسمان کردوگفت

گفت یارب این متاع نازل است /

جان اسمائیل من ناقابل است

***

یا رسول الله ندارم تاب وتب /

تا بگویم قصه ی آن تشنه لب

طفل بی شیر حسین بی تاب بود/

ازعطش مهتاج قدری آب بود

حرمله  با تیر  سیر آبش  نمود/

 گریه می کردزان سبب خوابش نمود

***

تا سه شعبه تیر بر حلقش نشست/

استخوان  گردنش را شکست

چونکه حلقش پاره گوش تا گوش شد/

حق حقی کرد ، وبعد از آن خاموش شد

چون حسین دید اصغرش آرام گرفت/

خون او بر آسمان پاشید وگفت

***

می کنم این شاخه گل تقدیم یار/

تا نگیرد خرده از کارت نگار

یا رسول الله من از درد وعلن /

می شوم  شبها  با  قلم

تا بدستم خامه می لغزد زه شوم /

 می سرایم نغمه از کنج تنور

***

گاهگاهی  او  برایم  با   نوا /

می کند  یادی  از  یتیم  مجتبی

یا رسول الله دلم پرخون شده /

درد و رنجم سینه ام پرخون شده

آه از آن ساعت که فرزندت حسین/

 از غم عباس می کرد شور و شین

***

با  نوای    یا علی   یا فاطمه/

می دوید  گریان  سوی  علقمه

دید  سقایش  فتاده  بر  زمین /

جسم  او  آماج  تیر  مشرکین

گوشه ای افتاده مشکش چاک چاک/

گوشه ای دیگر دو دستش  روی خاک

***

زانوانش خم شده از هجران دوست/

 گفت جان من می رود با جان دوست

بعد ازاو ما را امیدی هست نیست/

بر تن عباس دیگر دست نیست

کوهی از غم بر دل زارم نشست/

ناله ی زد گفتا دگر پشتم شکست

***

ای دریغا بی برادر گشته ام  /

به سپاه و یار ویاور گشته ام

دستهایش بوسه باران کردو رفت /

شک وه ها از دست هجران کردو رفت

یا رسول الله چه کردنند اشقیان /

 با حسینت در زمین کربلا

***

پیش چشم خواهر غم پرورش /

 کافران از تن جداکردن سرش

آتشی از کینه بر افروختند /

خیمه های خواهرش را سوختند

زان میانی دختر آتش گرفت/

 شعله سر تا پای دامنش  گرفت

***

یا رسول الله زبانم لال لال /

چون نمودم سینه ات را پر ملال

جان زهرا در گذر از تقسیر من /

کن نظر بر ناله ای جبیین من

شعر خراسانی

*** *** *** 

.